بررسی هویت زبان شناسی ایرانی

زبان فارسی با اینکه یکی از ارکان اصلی هویت ایرانی است و بعد از انقلاب مشروطه به عنوان زبان ملی ایران تبلیغ و شناخته شدهاست . زبانشناسی مطالعه ی علمی زبان است . در این علم ، زبان انسان به مثابه نظامی از نشانه ها، دستگاهی برای ایجاد ارتباط،نظامی متشکل از نظامهای کوچک تر، یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی انسان، ابزاری برای مطالعات روانشناختی و غیره مورد ۱ مطالعه قرار می گیرد. همچنین کاربردهای متنوع زبانشناسی در علومی مانند آموزش زبان، فرهنگ نگاری ، ترجمه ، زبانشناسی رایانه ای ، مطالعه ی تغییر و تحول زبانها، مطالعه ی زبانهای باستانی ، گویش شناسی و دیگر رشته ها استفاده می گردد .زبان انسان دستگاهی است که در وهله ی اول برای امر ارتباط به کار می رود و در این امر از نشانه استفاده می گردد. این دستگاه از سه نظام کوچک تر آوایی ، واژگان و نحوی تشکیل شده است . مطالعه ی بخش آوایی زبان و نظام آوایی آن و نیز واجها و قواعد واجی به ترتیب در آواشناسی و واجشناسی بررسی می گردند. ساخت واژه (صرف) به مطالعه ی دستگاه واژگانی می پردازد و نحو قواعد و قانون مندی های ساختارهای بزرگتر از واژه را بررسی می کند.جامعه شناسی زبان، بررسی زبان به مثابه نهادی اجتماعی در اجتماع سخن گویان آن زبان است . دستاوردهای دیگر زبانشناسی در علوم کاربردی دیگر مانند آموزش زبان، ترجمه ، فرهنگ نگاری و غیره مورد استفاده قرار می گیرد و همگی زیر مجموعه ی رشته ی زبانشناسی همگانی قلمداد می گردند.

Keywords:

زبان فارسی , نظام آوایی , زبان شناسی , تحول زبان