بررسی رابطه اضطراب ناشی از کرونا با سازگاری اجتماعی و عدم تحمل بلاتکلیفی در والدین دانش آموزان پایه اول ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اضطراب ناشی از کرونا با سازگاری اجتماعی و عدم تحمل بلاتکلیفی دروالدین دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهرستان بافق بود. پژوهش حاضر براساس ماهیت و روش، تحقیقیتوصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه والدین دانش آموزان اول ابتدایی شهرستان بافقدر سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. نمونه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده است و تعداد این پژوهش از پرسشنامه های؛ اضطراب کرونا علی پور و همکاران (۱۳۹۹)، سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) و عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS) فریستون و همکاران (۱۹۹۴) استفاده شده است. داده های حاصل با شاخص های آمار توصیفی و تحلیلی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیلقرار گرفت. نتایج نشان داد که بین اضطراب کرونا و سازگاری اجتماعی در والدین دانش آموزان اول ابتداییرابطه همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (P<۰/۰۱) و این مسئله بیانگر این است که هرگونه افزایشی در اضطراب کرونا موجب کاهش در سازگاری اجتماعی در والدین دانش آموزان ابتدایی می شود و بین اضطراب کرونا و عدم تحمل بلاتکلیفی در والدین دانشآموزان اول ابتدایی همبستگی مثبت و معناداریوجود دارد (P<۰/۰۵) و این مسئله بیانگر این است که هرگونه افزایشی در اضطراب کرونا موجب افزایش در عدم تحمل بلاتکلیفی در والدین دانش آموزان اول ابتدایی می شود.

Keywords:

اضطراب کرونا , سازگاری اجتماعی , عدم تحمل بلاتکلیفی , والدین پایه اول ابتدایی