اثربخشی یادگیری مبتنی بر مساله بر افزایش سازه های هیجانهای مثبت تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش یادگیری مبتنی بر مساله بر افزایش سازه های هیجان های مثبت تحصیلی دانش آموزان می باشد.روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه متوسطه اهوازدر سال تحصیلی ۱۳۹۸ - ۹۹ می باشد. حجم نمونه متشکل از ۴۰ دانش آموز پایه دوم دبیرستان (۲۰ نفر گروه آزمایش، ۲۰ نفر گروه کنترل)بود که به کمک روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسشنامه هیجانهای تحصیلیپکران و همکاران (۲۰۰۵) بود. در ابتدای پژوهش از هر دو گروه آزمایش و کنترل در پیش آزمون پرسشنامه هیجان های تحصیلی به عمل آمدسپس گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه روش یادگیری مبتنی بر مساله را دریافت نمودند. در پایان، پس آزمون انگیزه تحصیلی بر روی هر دوگروه انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، کجی و کشیدگی) و در بخش آماراستنباطی از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان سازه های هیجان مثبت تحصیلی دانشآموزان گروه آزمایش که با روش یادگیری مبتنی بر مساله آموزش دیده بودند نسبت به گروه کنترل که آموزش دیده بودند بطور معناداری داریاثربخش بود. و یافته های حاصل شده، بر اهمیت روش یادگیری مبتنی بر مساله بر افزایش هیجان های مثبت دانش آموزان تاکید کرد.

Keywords:

یادگیری مبتنی بر مساله , هیجان های مثبت تحصیلی , دانش آموزان