مطالعه تطبیقی نمایندگی در امضای اسناد تجاری (برات، سفته و چک)

با توجه به مواد ۲۲۷ قانون تجارت و ۱۹ قانون صدور چک در مورد امکان اعطای نمایندگی در صدور برات و چک همواره این سوال مطرح بوده است که اولا آیا نمایندگی مزبور منحصر به امضای سند در زمان صدور می باشد و یا شامل مراحل دیگر از جمله ظهرنویسی و ضمانت نیز می گردد. ثانیا، آیا مسئولیت ناشی از امضای سند همواره متوجه اصیل است یا در مواردی نماینده امضاکننده سند مسئول و متعهد پرداخت شناخته می­ شود؟ علی­رغم عدم وجود مقررات صریح در قوانین تجاری می­توان با استمداد از سایر مقررات قانونی به­ویژه قانون تجارت در باب اسناد تجاری و نیز مقررات پیمان­های بین­المللی ژنو و آنسیترال و حقوق برخی از کشورها مانند انگلیس و آمریکا به این نتایج دست یافت که اولا، نمایندگی در امضا منحصر به مرحله صدور سند نیست و شامل عناوینی مانند ظهرنویسی و ضمانت هم می­گردد. ثانیا، نمایندگی مزبور محدود به امضای برات و چک نیست بلکه نمایندگی در امضای سفته را نیز در بر می­گیرد. ثالثا، قاعده کلی در نمایندگی حکایت از مسئولیت اصیل دارد مگر در مواردی که نماینده ادعایی فاقد نمایندگی بوده و یا از حدود اختیار تجاوز کرده باشد و یا با وجود داشتن اختیار کافی در هنگام امضا به نمایندگی خود در سند تصریح ننموده و هویت منوب­عنه را افشا نکرده باشد.

Keywords:

نمایندگی در امضا , اسناد تجاری , مسئولیت اصیل یا موکل , مسئولیت نماینده