رابطه سکوت سازمانی و سکون زدگی شغلی کارکنان اداری با نقش میانجی نظارت مدیریتی در دادگستری شهرستان تهران

پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه میان سکوت سازمانی و سکون زدگی شغلی کارکنان اداری با نقش میانجی نظارت مدیر در دادگستری شهرستان تهران انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان اداری شعب مجتمع­های قضایی شهرستان تهران، به تعداد ۶ هزار نفر بود. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۳۶۱ نفر تعیین شد. به منظور انتخاب افراد نمونه از روش نمونه­گیری خوشه ای استفاده شد. گردآوری داده­ها از طریق سه پرسش­نامه استاندارد سکوت سازمانی ون­داین (۲۰۰۳)، سکون زدگی باردویک (۱۹۸۶) و نظارت و کنترل آنتونی و همکاران (۱۹۸۹) انجام گرفت. داده­های حاصل، با استفاده از آزمون­های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون ساده و چندگانه، تحلیل شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین سکوت سازمانی و سکون زدگی شغلی کارکنان اداری همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد و متغیر سکوت سازمانی می­تواند ۵/۲۵ درصد از تغییرات متغیر سکون زدگی شغلی را تبیین کند؛ بین نظارت مدیر و سکون زدگی شغلی کارکنان اداری همبستگی معنادار وجود ندارد و متغیر نظارت مدیر فقط می تواند ۶/۰ درصد از تغییرات متغیر سکون زدگی شغلی را تبیین کند که مقدار بسیار ناچیزی است؛ بین سکوت سازمانی کارکنان اداری و نظارت مدیر همبستگی منفی و معنادار وجود دارد؛ و تاثیر متغیر میانجی یعنی نظارت مدیر در رابطه میان دو متغیر سکوت سازمانی و سکون زدگی شغلی معنادار نیست.

Keywords:

سکوت سازمانی , سکون زدگی شغلی , نظارت مدیریتی , کارکنان اداری دادگستری