بررسی ارتباط بین خودکنترلی و اخلاق با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

این مقاله، به بررسی رابطه بین خودکنترلی و اخلاق با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می پردازد. خودکنترلی به عنوان توانایی فرد در کنترل و مدیریت رفتارها، هدف ها و احساسات خود تعریف می شود. همچنین، اخلاق به عنوان مجموعه ارزش ها و قوانینی که افراد برای رفتارهایشان رعایت می کنند، تعریف می شود. بر اساس مطالعات قبلی، فرضیه مطرح می شود که دانش آموزانی که در خودکنترلی بالاتری برخوردارند، توانایی بهبود عملکرد تحصیلی بیشتری دارند. همچنین، معتقدیم که دانش آموزانی که از نظر اخلاقی پایبند هستند، نیز می توانند پیشرفت تحصیلی بیشتری را تجربه کنند. برای بررسی این رابطه، نمونه ای از دانش آموزان در سطح تحصیلی مشخص انتخاب و از آن ها داده های مربوط به خودکنترلی، اخلاق و پیشرفت تحصیلی جمع آوری شده است. سپس با استفاده از روش های آماری، رابطه بین متغیرها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این مقاله به دانشمندان، متخصصان آموزش و پرورش و دیگر علاقه مندان می تواند در فهم بهتر فرآیند یادگیری دانش آموزان و تدوین سیاست ها و برنامه های آموزشی موثر کمک کند.

Keywords:

خودکنترلی , اخلاق , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان , رابطه