ضرورت شناخت قوانین پایه حقوقی در فرآیند بازآفرینی شهری

قدمت شهر و شهرسازی در ایران نیز به هزاره ی چهارم قبل ازمیلاد می رسد, اما روند شکل گیری شهر و تداوم شهرنشینی در آن سیر تدریجی خاص خود را داشته است. در همین راستا اهدافی که ستاد بازآفرینی شهری دنبال می کند در راستای تحقق مفاد سند تحول ملی و نوسازی بافت های فرسوده، ارتقاء حقوق شهروندی، تحقق مدیریت یکپارچه شهری، پیشگیری از بازتولید محلات ناکارآمد شهری و ... است. در بیست سال اخیر, سیاست های فرهنگی تاثیرگذار بر برنامه ریزی شهری, نیاز به بازآفرینی مناطق بی رونق شهری و حرکت به سمت فعالیت های خلاق فرهنگی در جهت پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مقاله ضرورت شناخت قوانین پایه حقوقی در فرآیند بازآفرینی شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد در زمینه نقش قوانین پایه در فرآیند بازآفرینی شهری ، هر چند می توان قوانین خاص در حوزه عمران شهر و قوانین خاص در حوزه بافت فرسوده را به صورت مجزا بیان کرد ولی به دلیل پیوند موضوعات بافت فرسوده و عمران شهر در حالت کلی ، بسیاری از قوانین و مستنداتی که در هر حوزه مطرح می شود ، در حوزه دیگر نیز قابل طرح است به ویژه در خصوص مستندات موجود در زمینه عمران و توسعه شهر که در حوزه بافت فرسوده به صورت کامل قابل اعمال است اما برخی قوانین و مستندات مربوط به بافت فرسوده ، ویژه همین محدوده ها بوده و تسری آن به سایر حوزه های عمران شهر در شرایط موجود امکان پذیر نیست(وهابی، ۱۴۰۰) .

Keywords:

واژه های کلیدی: بازآفرینی شهری , بافت فرسوده