مقایسه اثربخشی درمان گروهی غنی سازی روابط زناشویی و بخشودگی بر انگیزه های بین فردی مرتبط با خطاکاری زنان درگیر طلاق عاطفی شهر اصفهان

مقدمه: طلاق عاطفی یک واقعه ناخوشایند در زندگی زناشویی و شامل تغییرات عاطفی، شناختی، رفتاری، اجتماعی و حتی اقتصادی می باشد. در این راستا، بهره گیری از رویکردهای درمانی جدید جهت بهبود و ترمیم طلاق عاطفی رو به افزایش است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه درمان گروهی غنی سازی روابط زناشویی و بخشودگی بر انگیزه های بین فردی مرتبط با خطاکاری زنان درگیر طلاق عاطفی انجام شد. روش ها : این مطالعه به صورت تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماری را تمام زنان دارای طلاق عاطفی که در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ جهت دریافت خدمات مشاوره خانوادگی به کلینیک های تحت حمایت سازمان بهزیستی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تشکیل داد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، ۶۰ زن انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش اول (۲۰ نفر)، آزمایش دوم (۲۰ نفر) و شاهد (۲۰ نفر) قرار گرفتند. گروه های آزمایش، مداخله غنی سازی روابط زناشویی را در هفت جلسه و مداخله بخشودگی را در نه جلسه طی دو ماه دریافت کردند. داده ها به وسیله پرسش نامه طلاق عاطفی Guttman و مقیاس انگیزه های بین فردی مرتبط با خطاکاری (Transgression-Related Interpersonal Motivations Scale یا TRIM) McCullough و همکاران جمع آوری گردید و سپس با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: آموزش غنی سازی روابط زناشویی و بخشودگی، بر انتقام جویی و دوری گزینی زنان درگیر طلاق عاطفی موثر بود. همچنین، تفاوت معنی داری بین دو مداخله آموزشی در مرحله پس آزمون و پیگیری گزارش گردید؛ به این صورت که درمان غنی سازی روابط بر مولفه دوری گزینی و مداخله بخشودگی بر مولفه انتقام جویی تاثیر بیشتری داشت. نتیجه گیری: می توان از مداخلات انجام گرفته به عنوان راهکار موثری جهت بهبود عملکرد روانی زوجین دارای طلاق عاطفی در مراکز مشاوره خانواده، کلینک های تخصصی و مراکز آموزشی پیش از ازدواج بهره برد.

Keywords:

Marital relationships , Forgiveness , Interpersonal motivations , Women , Divorce , روابط زناشویی , بخشودگی , انگیزه های بین فردی , زنان , طلاق