بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی بهورزان

مقدمه: مهارت های زندگی عبارت هستند از مجموعه توانایی هایی که زمینه سازگاری و رفتار مثبت و مفید را فراهم می آورند. اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر ابعاد کیفیت زندگی و سلامت روان زنان در مطالعات متعددی تایید شده است؛ اما شواهد پژوهشی در مورد بهورزان ایرانی وجود ندارد؛ از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی بهورزان انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با استفاده از گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش را بهورزان شاغل در خانه های بهداشت شهرستان های مبارکه و لنجان تشکیل دادند. این افراد به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و مقایسه تقسیم شدند. ابتدا پرسشنامه های کیفیت زندگی و سلامت عمومی به هر دو گروه ارائه شد و پس از گذشت پنج جلسه ۹۰ دقیقه ای، برنامه آموزش مهارت های ده گانه زندگی برای گروه مداخله اجرا گردید. پس از گذشت دو ماه، پرسشنامه ها مجددا توسط دو گروه تکمیل شدند. در انتها، اطلاعات وارد نرم افزارSPSS ۲۰  گردیدند و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، t مستقل، همبستگی Pearson و رگرسیون خطی چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر مبنای نتایج مشخص گردید که نمره کل کیفیت زندگی و تمامی ابعاد آن در گروه مداخله، دو ماه پس از مداخله به طور معناداری بیشتر از قبل از مداخله و همچنین بیشتر از گروه مقایسه بوده است (۰۵/۰P<). علاوه بر این، مشاهده گردید که اختلال در سلامت عمومی و تمامی ابعاد آن دو ماه پس از مداخله به طور معناداری در گروه مداخله کمتر شده است. شایان ذکر می باشد که بین اختلال در سلامت عمومی بهورزان و کیفیت زندگی و تمامی ابعاد آن رابطه ای معکوس به دست آمد (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر این موضوع بودند که آموزش و افزایش آگاهی در زمینه مهارت های زندگی می تواند در تمام جنبه های زندگی افراد به ویژه کیفیت زندگی و تمامی ابعاد آن و سلامت عمومی آن ها تاثیر مثبت داشته باشد؛ به ویژه اگر این آموزش کارآمد بوده و با استفاده از روش های مختلف انجام شود.