بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه در خودکارآمدی و اشتیاق کاری کارکنان

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه در خودکارآمدی و اشتیاق کاری کارکنان بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از کارکنان بانک های منطقه ۵ شهر تهران بود. از میان این افراد بر اساس جدول مورگان ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه طرحواره های ناسازگار یانگ (فرم کوتاه)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و پرسشنامه اشتیاق شغلی سالونا و شوفلی (۲۰۰۱) بود. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که اشتیاق شغلی با حوزه های بریدگی و طرد، خودگردانی مختل و محدودیت مختل رابطه همبستگی منفی وجود دارد و در سطح ۰۱/۰ < P معنادار است. در مقابل، رابطه بین اشتیاق شغلی با حوزه های دیگرجهت مندی و گوش به زندگی معنادار نیست. همچنین، رابطه همبستگی میان خودکارآمدی با حوزه های خودگردانی مختل، دیگرجهت مندی و محدودیت مختل منفی و در سطح ۰۱/۰ < P معنادار است. در حالی که رابطه خوکارآمدی با حوزه های گوش به زنگی و بریدگی و طرد معنادار نیست. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد که اشتیاق شغلی با سه حوزه بریدگی و طرد، خودگردانی مختل و محدودیت مختل همبستگی منفی معنادار دارد اما رابطه آن با دو حوزه دیگر معنادار نیست. همچنین خودکارآمدی با سه حوزه خودگردانی مختل، محدودیت مختل و دیگرجهت مندی همبستگی معنادار منفی دارد. این در حالی است که رابطه خودکارآمدی با دو حوزه دیگر یعنی گوش به زنگی و بریدگی و طرد معنادار نیست.

Keywords:

طرحواره , طرحواره های ناسازگار اولیه , خودکارآمدی , اشتیاق کاری