بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی مدیران و کارکنان (مطالعه ی موردی: مدیران ارشد و میانی دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر)

در عصر حاضر سازمان هایی موفق هستند که همه ی کارکنان آن برای بالا بردن توانایی خود بکوشند و وظیفه ی مدیر فراهم آوردن شرایط مناسب برای این روند است. از ویژگی های اساسی سازمان های جدید، شکل گیری آنها بر مبنای یادگیری است. بنابراین مدیران و کارکنان، همواره در حال یادگیری و توانمندسازی بوده و مهارت های جدید کسب می کنند، چرا که قدرت هر سازمان متناسب با میزان آموزش دائمی مدیران و کارکنان توانمند آن است. با توجه به اهمیت نقش یادگیری سازمانی در رشد و پیشرفت سازمان ها و همچنین توانمندکردن کارکنان در این مقاله به بررسی رابطه ی بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی کارکنان در دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر پرداخته می شود. روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی است و با توجه به اهداف تحقیق که به سنجش رابطه بین متغیرها می پردازد از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این تحقیق عبارت است از کارکنان ارشد و میانی دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر که تعدادتمامی آنها ۷۰ نفر می باشد که پرسشنامه ی تحقیق میان همه ی آنان توزیع شد. برای جمع آوری اطلاعات لازم در این تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد که به منظور سنجش توانمندی و یادگیری سازمانی تدوین شده، استفاده گردیده است. نتایج نشان دهنده ی این است که بین یادگیری سازمانی و احساس شایستگی در شغل، استقلال، موثربودن، معنی داربودن و اعتماد در شغل در میان کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر رابطه ی معنی داری وجود دارد.

Keywords:

یادگیری سازمانی , توانمندسازی مدیران و کارکنان , دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر