ارزیابی نقش نور روز در ارتقاء سرزندگی و شادابی در مجموعه های آپارتمانی بلندمرتبه؛ ( موردپژوهی: شهر تهران)

نتایج تحقیقات صورت گرفته در آپارتمان های بلندمرتبه مسکونی حاکی از آن است که اگر محیطی متشکل از عناصر طبیعی و کیفیت نور مطلوب باشد، حکایت از گرمی و جذابیت داشته که روح را شاداب و رفتار را صمیمانه تر کرده؛ و برعکس، اگر محیطی بدون عناصر طبیعی یا نوردهی مناسب باشد، میزان سرزندگی و شادابی ساکنان را کمتر می کند. هدف اصلی این تحقیق بررسی نقش کیفیت نور روز در ارتقاء سرزندگی و شادابی در مجموعه های آپارتمانی بلندمرتبه شهر تهران بوده است. روش تحقیق «توصیفی- تحلیلی» و «روش پیمایشی» است و از نرم افزارهای تحلیلی استفاده شده است. مجموعه آپارتمان های مسکونی بلندمرتبه شهر تهران به عنوان جمعیت آماری و شهروندان ساکن جامعه آماری را تشکیل می دهند. یافته های تحقیق نشان می دهد که کیفیت فرم معماری، کیفیت رویت پذیری و کیفیت استفاده و تاثیر بسیار معنی داری بر احساس سرزندگی و شادابی ساکنین دارند. همچنین بین مولفه های کیفی نور وز و همچنین شاخص های کمی نور همبستگی بالایی در مجتمع های مسکونی آپارتمانی بلندمرتبه وجود دارد. در این بررسی همبستگی بین پارامترهایی چون همردیفی، همجواری، رف نوری، درخشندگی نور، عمق نور، و تداوم نور با هم مطالعه شده است. نتایج نشان داده است که اکثر پارامترها رابطه همبستگی بالایی با هم دارند و همه روابط همبستگی مثبت و هم جهت است، درعین حال که عمق نور و تداوم نور ارتباط و همبستگی بیشتری با ارتقا شادابی و سرزندگی دارند.

Keywords:

اپارتمانهای بلندمرتبه , کیفیت نور روز , سرزندگی و شادابی , شاخص های نور روز , کلانشهر تهران