اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی، سوگیری تعبیر و توجه متمرکز بر خود در زنان دارای اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی، سوگیری تعبیر و توجه متمرکز بر خود در زنان دارای اختلال اضطراب فراگیر بود. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۴۰۰ بود که بر اساس مصاحبه تشخیصی و پرسشنامه مقیاس ۷ سوالی اضطراب فراگیر، تعداد ۲۴ زن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی، در دو گروه ۱۲ نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت ۹ جلسه ۹۰-۶۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری بر اساس پروتکل گروهی (ویلدرموت، ۲۰۰۸) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه های ترس از ارزیابی منفی(واتسون و فرند ؛۱۹۶۹)، سوگیری تعبیر نسخه ی تجدید نظر شده ی امیر و همکاران (۱۹۹۸) و کانون توجه وودی، چامبلس و گلاس (۱۹۹۷). داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره تجزیه و تحلیل شد.نتایج: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری توانسته نشانه های اضطراب فراگیر را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد. نتیجه گیری: نتیجه، درمان شناختی رفتاری می تواند به عنوان یک مداخله موثر برای زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مورد توجه قرار داده شود.

اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی، سوگیری تعبیر و توجه متمرکز بر خود در زنان دارای اختلال اضطراب فراگیر Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , اختلال اضطراب فراگیر , ترس از ارزیابی منفی , سوگیری تعبیر , توجه متمرکز برخود