فرهنگ ایمنی بیمار در بخش های مراقبت ویژه: دیدگاه پرستاران شهر تهران

زمینه و هدف: فرهنگ ایمنی بیمار، یکی از عناصر کلیدی جهت بهبود ایمنی بیمار در نظام سلامت و هم چنین، یکی از اجزای مهم در تامین کیفیت مراقبت های پرستاری است. هدف این مطالعه تعیین فرهنگ ایمنی بیمار از دیدگاه پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه بود. روش بررسی: این پژوهش توصیفی- مقطعی در سال ۱۳۹۸ انجام شد. حجم نمونه ۲۰۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش های ICU و CCU از چهار بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران و ایران بودند که به شیوه طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه روا و پایا شده فرهنگ ایمنی بیمار بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره فرهنگ ایمنی بیمار از دیدگاه پرستاران ۹۸/۱۰ ± ۳۳/۱۴۴ به دست آمد. بیش ترین درصد پاسخ های مثبت پرستاران درباره فرهنگ ایمنی بیمار، مربوط به بعد پاسخ غیرتنبیهی در قبال رویدادها (۵/۶۷ درصد) بود و کم ترین درصد فرهنگ ایمنی در بعد عملکرد و انتظارات سوپروایزر/مدیر در رابطه با ارتقای ایمنی (۲۸ درصد) بود. ۶۰ درصد از پرستاران نیز اعلام نمودند وقایع اتفاق افتاده در یک سال گذشته را گزارش نکردند. از نظر وضعیت رعایت ایمنی بیمار، بیشتر پرستاران (۶۳ درصد)، بیمارستان محل خدمتشان را از نظر رعایت ایمنی بیمار در وضعیت قابل قبول توصیف نمودند. از میان مشخصات فردی، طبق آزمون تی مستقل، متغیر جنس با فرهنگ ایمنی بیمار ارتباط معنی دار آماری داشت (۰۱۳/۰P=). نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایح این مطالعه، به منظور بهبود فرهنگ ایمنی بیمار، شناخت جامعی از عملکرد و انتظارات مدیران پرستاری در رابطه با ارتقای ایمنی بیمار در بیمارستان ها، ضروری است. به علاوه، پیشنهاد می گردد مدیران پرستاری و مدیران بیمارستان ها، عناصر دخیل در فرهنگ ایمنی بیمار را شناسایی کرده و جوی حمایتی در سازمان به وجود آورند تا پرستاران خطاهای خود را گزارش دهند.

Keywords:

Patient Safety Culture , Intensive Care Unit , Nurse , فرهنگ ایمنی بیمار , بخش مراقبت ویژه , پرستار