درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران بخش های کودکان

زمینه و هدف: پرستاران به عنوان بزرگترین گروه انسانی سازمان های مراقبت بهداشتی و درمانی همواره با چالش حفظ، ارتقاء و ارائه مراقبت با کیفیت، موثر و مطمئن روبرو هستند. در میان عوامل موثر بر عملکرد پرستاری، انتظار می رود خودکارآمدی بیشترین تاثیر را داشته باشد. با این وجود درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران بخش های کودکان مورد توجه قرار نگرفته و تحقیقی در این زمینه در ایران انجام نشده است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران بخش های کودکان انجام گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی– تحلیلی که در سال ۱۳۹۴ انجام شد، ۳۴۸ پرستار شاغل در بیمارستان های دولتی شهر اصفهان، شهرکرد، شیراز، باغملک و ایذه به صورت در دسترس (آسان) شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران کودکان بود که در طی یک فرآیند ابزار سازی تدوین گردید. اعتبار همزمان این ابزار با پرسشنامه خودکارآمدی عمومی Sherer (۷۲/۰r=)، ضریب آلفای کرونباخ ابزار ۹۶/۰ و ثبات پرسشنامه از طریق آزمون مجدد ۹۷/۰ بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها ازطریق آمار توصیفی و تحلیلی با استفاده از SPSS نسخه ۱۸ انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران کودکان شرکت کننده در این مطالعه خوب بود. بر اساس نتایج بین میانگین درک خودکارآمدی مراقبتی و جنسیت، علاقه پرستاران به کار در بخش کودکان و همچنین رضایت کاری پرستاران از بخش کودکان، ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (۰۵/۰(P< . نتیجه گیری کلی: این بررسی می تواند سرفصل های مورد نیاز برای ارتقای درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران کودکان را مشخص کند و به عنوان راهنما جهت طراحی دوره آموزشی پرستاران بخش های کودکان باشد.

Keywords:

Self-efficacy , Caring , Pediatric wards , Nurses , خودکارآمدی , مراقبت , بخش کودکان , پرستاران