اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر در نشاط اجتماعی دانش آموزان

شادکامی و نشاط اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای روانی بشر، به دلیل تاثیرات عمده ای که بر شکل گیری شخصیت آدمی دارند، همواره ذهن انسان را به خود مشغول کرده اند؛ بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر در نشاط اجتماعی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان بندرلنگه در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که تعداد ۳۰ نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه نشاط اجتماعی زارع و امین پور (۱۳۹۰) بود. گروه آزمایش طی مدت دو ماه در هشت جلسه یک ساعته آموزش مثبت نگری شرکت کردند. لازم به ذکر است طی این مدت هیچ آموزشی بر روی گروه گواه صورت نگرفت، در پایان، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مثبت نگری برافزایش نشاط اجتماعی کودکان موثر بود. لذا از روش آموزش مهارت های مثبت به عنوان روشی کارآمد برای افزایش نشاط اجتماعی دانش آموزان می توان استفاده نمود.

Keywords:

فرزند پروری مثبت نگر , نشاط اجتماعی , دانش آموزان.