بررسی اثربخشی گروه درمانی متمرکز بر خودشفقت ورزی بر افسردگی زنان سرپرست خانوار شهر شیراز

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی متمرکز بر خودشففت ورزی بر افسردگی زنان سرپرست خانوار شهر شیراز انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانوار شیراز بود. روش نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای بود، و ۲ کلینیک مددکاری که به زنان سرپرست خانوار، خدمات روانشناختی ارائه میدادند، انتخاب گردید، سپس از هر کلینیک ۱۵ نفر(جمعا ۳۰ نفر) به صورت تصافی انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه گمارده شدند و از پرسشنامه افسردگی بک(BDI )استفاده بود. که گروه ازمایش در ۸جلسه ۹۰ دقیقه ای، مورد اموزش شفقت ورزی به خود قرار گرفتند. برای تجزیه تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از تحلیل واریانس استفاده شد.یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که روش گروه درمانی متمرکز بر خودشفقت ورزی بر افسردگی زنان سرپرست خانوار موثر است( p<۰/۰۱,F=۰/۱۴۳. این نتایج مبین این است که گروه درمانی متمرکز بر خودشفقت ورزی منجر به کاهش میزان افسردگی زنان سرپرست خانوار شده است. با توجه به نتایج یافته ها میتوان اظهار داشت که مداخله ی گروهی متمرکز بر خودشفقت ورزی منجر به بهبود افسردگی (کاهش میزان افسردگی) در بین زنان سرپرست خانوار می شود. نتیجه گیری: بنابراین، این درمان می تواند به عنوان روشی موثر و کارامد در کاهش افسردگی برای مددکاران، روان درمانگران و خانواده درمانگران مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

گروه درمانی متمرکز بر خودشففت ورزی , افسردگی , زنان سرپرست خانوار.