تاثیر فاکتور رشد شبه انسولین-۱ بر تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بز در شرایط آزمایشگاه

سابقه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر فاکتور رشد شبه انسولینی-۱ بر تکثیر سلول های اسپرماتوگونی بز در محیط آزمایشگاه بود. مواد و روش ها: بیضه بز نابالغ از کشتارگاه گرفته و جداسازی سلول های اسپرماتوگونی به روش هضم دومرحله ای انجام شد. سلول های اسپرماتوگونی در محیط کشت DMEM حاوی ۵ درصد سرم گوساله جنینی و ۱ درصد آنتی بیوتیک (پنی سیلین - استرپتومایسین) کشت داده شد و به گروه شاهد و تیمارهای ۱، ۲ و ۳ به ترتیب مقادیر ۰، ۱۰، ۴۰ و ۱۰۰ نانوگرم بر میلی لیتر فاکتور رشد شبه انسولین-۱ اضافه گردید. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیلی توکی در سطح ۵ درصد آنالیز شدند. جهت شناسایی سلول های اسپرماتوگونی از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی علیه آنتی ژن PGP۹.۵ و همچنین آزمون PCR- RTنشانگرهای THY-۱، VASA، UCHL-۱(PGP۹.۵)،  plzf و OCT-۴ استفاده شد. نتایج: تعداد کلونی های سلول های اسپرماتوگونی در تیمار ۳ در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمارها در تمامی روزهای ارزیابی (۴، ۷ و ۱۰)، به طور معنی داری بیشتر بود. مساحت کلونی های تیمار ۱ در روزهای ۷ و ۱۰ کشت، اختلاف معنی داری را با تیمار ۲ و گروه شاهد نشان داد. همچنین مساحت کلونی های تیمار ۳ در روزهای ۴، ۷ و ۱۰ پس از کشت نسبت به گروه شاهد، تیمار ۱ و تیمار ۲ به طور معنی داری بیشتر بود. سلول های جداشده تمامی نشانگرهای سطحی، مربوط به سلول های بنیادی را بیان کردند. نتیجه گیری: برای کشت کوتاه مدت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بز در شرایط آزمایشگاه، افزودن فاکتور رشد شبه انسولین-۱ با دوز ۱۰۰ نانوگرم بر میلی لیتر پیشنهاد می شود.

Keywords:

Insulin-like growth factor-۱ , stem cells , Goat , Spermatogonia , RT-PCR , فاکتور رشد شبه انسولین-۱ , سلول بنیادی , اسپرماتوگونی بز , RT-PCR