بررسی نقش آموزش ورزش یوگا در میزان توجه متمرکز در کودکان دارای نشانگان ADHD در مقطع ابتدایی شهرستان زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش یوگا بر توجه متمرکز و بازداری پاسخ در کودکان دارای نشانگان ADHD و مقایسه آنها بایکدیگر است. که با استفاده از پرسشنامه های کانرز فرم معلم و CSI-۴ والدین (افرادمشترک در هردو فرم)، انتخاب شدند و در دو گروه آموزش یوگا و کنترل جایگزین شدند. آزمون عملکرد پیوسته(CPT) برای سنجش توجه متمرکز و آزمون استروپ برای سنجش بازداری پاسخ، اجرا شد. برای گروه یوگا ۲۴ جلسه آموزش یوگا اعمال شد وگروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکرد. بعد همان آزمونها به عنوان پس آزمون، دوباره روی هردو گروه اجرا شد. داده های حاصل ، با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری MANCOVA تجزیه و تحلیل شد. یافته ها بیانگر بهبودی معنی دار در همه ابعاد آزمونCPT برای گروه یوگا بود. یعنی آموزش یوگا موجب افزایش توجه متمرکز کودکان دارای نشانگان اختلال نقص توجه بیش فعالی می شود. نتایج آزمون استروپ در شاخص زمان واکنش( بازداری پاسخ) بیانگر بهبودی معنادار در موقعیت ناهمخوان است ؛ و یوگا زمان واکنش را کاهش داده است. و درموقعیت همخوان( احتمالابه دلیل ناهمگنی گروهها) ما تفاوت معنی دار بین گروههای یوگا و کنترل نمی بینیم. صرفنظر از گروه کنترل، کاهش زمان واکنش در گروه یوگا(نسبت به پیش آزمون) چشمگیر و معنی دار است و آموزش یوگا موثر بوده است. با توجه به موارد فوق و نیز بهبودی معنادار در خطای اعلان کاذب در آزمونCPT (شاخص کنترل تکانه ها) در کودکان دارای نشانگان ADHD ؛ آموزش یوگا اثربخش بوده و به افزایش بازداری پاسخ در کودکان دارای نشانگان اختلال ADHD منجر شده است.

بررسی نقش آموزش ورزش یوگا در میزان توجه متمرکز در کودکان دارای نشانگان ADHD در مقطع ابتدایی شهرستان زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ Keywords:

توجه متمرکز , بازداری پاسخ , آموزش یوگا , نقص توجه بیش فعالی(ADHD)