بررسی نقش میانجی هوش هیجانی و باور به خودکارآمدی کارکنان آتش نشانی بر رابطه بین آموزش های ضمن خدمت برای آمادگی در مواقع حادثه خیز و عملکرد سازمانی آنها (مطالعه موردی: آتش نشانی شهر مرند)

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی هوش هیجانی و باور به خودکارآمدی کارکنان آتش نشانی بر رابطه بین آموزشهای ضمنخدمت برای آمادگی در مواقع حادثهخیز و عملکرد سازمانی آنها است. روش پژوهش حاضر، توصیفی – پیمایشی است. همچنین،پژوهش حاضر از لحاظ هدف در دسته پژوهشهای کاربردی قرار دارد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان آتش نشانی شهر مرند است.روش گردآوری دادهها به دو صورت کتابخانه ای و میدانی است. برای گردآوری داده های پژوهش از ابزار پرسشنامه استفاده شده است.برای تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش از آزمون معادلات ساختاری در نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. نتایج حاصل ازآزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که هوش هیجانی کارکنان آتش نشانی بر رابطه بین آموزشهای ضمن خدمت برای آمادگی درمواقع حادثه خیز و عملکرد سازمانی آنها نقش میانجی دارد. همچنین نشان داد که باور به خودکارآمدی کارکنان آتش نشانی بر رابطهبین آموزشهای ضمن خدمت برای آمادگی در مواقع حادثه خیز و عملکرد سازمانی آنها نقش میانجی دارد.

Keywords:

هوش هیجانی , باور به خودکارآمدی , آموزش های ضمن خدمت برای آمادگی در مواقع حادثه خیز , عملکرد سازمانی