اثربخشی آموزش گروهی تاب آوری بر بار مراقبتی و تعارض کار-خانواده در مراقبین مراکز نگهداری از معلولین

هدف: آموزش یک کودک معلول پیامدهای منفی فراوانی برای مربیان به همراه دارد بر همین اساس استفاده از مداخلات روانشناختی موثر در جهت کاهش این اثرات اهمیت فراوانی دارد؛ لذا هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی آموزش گروهی تاب آوری بر بار مراقبتی و تعارض کار- خانواده در مراقبین مراکز نگهداری از معلولین بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه یک گروه آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مراقبین کودک معلول شهرستان بافق در سال ۱۴۰۰ تشکیل داد (پانزده نفر) که همه آنها به صورت در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و طی ده جلسه ۷۵دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) به صورت مجازی آموزش گروهی تاب آوری را دریافت کردند؛ همه آزمودنی های پژوهش قبل و بعد از آزمایش پرسشنامه بار مراقبتی زاریت (۱۹۹۰) و مقیاس تعارض کار - خانواده رستگار خالد (۱۳۸۱) را به صورت الکترونیکی تکمیل کردند؛ تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی وابسته در SPSS-۲۶ انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که در مقایسه مرحله پیش آزمون با پس آزمون، آزمودنی ها میزان بار مراقبتی و تعارض کار خانواده کمتری را در مرحله پس آزمون نشان دادند (p<۰/۰۵). که این امر نشان دهنده تاثیر آموزش گروهی تاب آوری بر میزان بار مراقبتی و تعارض کار خانواده آنان می باشد. نتیجه گیری: طبق یافته های به دست آمده می توان گفت که آموزش گروهی تاب آوری روش مناسبی برای بهبود بار مراقبتی و تعارض کار خانواده مراقبین مرکز نگهداری از معلولین می باشد و پیشنهاد می شود در مراکز درمانی و بازتوانی از این روش درمانی بهره گرفته شود.

Keywords:

مراقبین معلولین , بار مراقبتی , تعارض کار خانواده , آموزش گروهی تاب آوری