رابطه نگرش به زندگی و راهبردهای مقابله با استرس با فرسودگی شغلی معلمان مرد شهر رامهرمز

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه نگرش به زندگی و راهبردهای مقابله با استرس با فرسودگی شغلی معلمان مرد شهر رامهرمز بود. جامعه تحقیق حاضر، شامل همه معلمان مرد شهر رامهرمز در سال تحصیلی ۹۹-۴۰۰، و شامل ۴۲۰ نفر بودند. نمونه آماری این تحقیق، ۲۰۱ نفر از جامعه مذکور بودند که با روش نمونه گیری در دسترس با استفاده از لینک انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه نگرش به زندگی باتیستا (۱۹۷۳)، راهبردهای مقابله با استرس اندلر و پارکر(۱۹۹۰) و فرسودگی شغلی مسلش (۱۹۸۵) صورت گرفت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه تحلیل شدند نتایج حاصل از ضریب همبستگی نشان داد بین نگرش به زندگی و راهبردهای مقابله با استرس مساله مدار ، هیجان مدار و اجتنابی با فرسودگی شغلی معلمان مرد شهر رامهرمز رابطه وجود داشت. هم چنین، مقدار R۲ نشان داد ۸۵% از واریانس فرسودگی شغلی معلمان مرد توسط متغیرهای راهبرد مقابله ای هیجان مدار، اجتنابی و مساله مدار تبیین شد.

Keywords:

نگرش به زندگی , راهبردهای مقابله با استرس و فرسودگی شغلی