اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر صمیمیت زناشویی زوجین فرعنگین شهر قاین

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر صمیمیت زناشویی زوج ها صورت گرفت. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه ی زنان مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهرستان قاین در بهار ۱۴۰۰ بود. به منظور انتخاب گروه نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. بدین ترتیب از بین افراد داوطلب(۵۸نفر)که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند( ۴۲نفر) به صورت تصادفی ۳۰ نفر انتخاب شده و از طریق جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند(هرگروه ۱۵نفر).معیارهای ورود به مطالعه عبارت بود از: ۱. کسب نمره پایین(دو انحراف معیار پایین تر از میانگین) در پرسشنامه صمیمیت زناشویی. ۲. داوطلب بودن. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامه صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون(۱۹۸۳) که ابتدا روی هردو گروه آزمایش و گواه به صورت پیش آزمون اجرا شد و سپس گروه آزمایش تحت آموزش هوش هیجانی (متغیر مستقل) قرار گرفته(هشت جلسه ۶۰ دقیقه ای در هشت هفته) و گروه گواه تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. در انتها، از هردو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های بدست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس و روش های آمار توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش هوش هیجانی به طور معناداری میزان صمیمیت زناشویی زوج ها را افزایش داده بود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند راهگشای مشاوران و درمانگران در کمک به زوج ها باشد.

Keywords:

هوش هیجانی , صمیمیت زناشویی , زوجین