آشکارسازی گسترش فعالیت کانونهای بحرانی فرسایش بادی ایران با تاکید بر تغییرات پوشش گیاهی

پوشش گیاهی عاملی تاثیرگذار در ارزیابی روند تخریب اراضی و بیابانزایی در طبیعت است . این عامل به طور مستقیم و غیرمستقیم بر روی برنامه های مدیریت سبز تاثیرگذار خواهد بود. در پژوهش حاضر تلاش گردید تا روند تغییرات پوشش گیاهی کشور ایران با استفاده از تصاویر ماهوارهای و با به کارگیری شاخص کسر پوشش گیاهی FVC به منظور بررسی تاثیر پدیده بیابانزایی بر روی سطح پوشش سبز مناطق واقع در محدوده کانون بحرانی فرسایش بادی کشور ایران، مورد ارزیابی واقع شود. از محصول شاخص پوشش گیاهی NDVI ۱۶ روزه سنجنده مودیس برای تهیه نقشه FVC و ارزیابی روند تغییرات بیابانزایی در طی سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ استفاده گردید. نتایج کاهش سطح پوشش گیاهی تا سال ۲۰۱۸ و و در سالهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ با توجه به بهتر شدن شرایط بارندگی نسبت به سالهای قبل افزایش در مساحت گسترش پوشش گیاهی در طی دوره مورد مطالعه نشان داد که بیانگر گسترش فرآیند فرسایش بادی در محدوده مورد مطالعه است . بیش ترین و کم ترین مساحت پوشش گیاهی به ترتیب در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۱۸ به میزان ۹۸۴۹ و ۲۰۴۱ کیلومتر مربع مشاهده شد. گسترش پدیده تغییر اقلیم با ایجاد خشکسالی های طولانی مدت، افزون بر فعالیت های انسانی و تغییر غیراصولی کاربری و پوشش های اراضی از عوامل تاثیرگذار بر این افزایش فعالیت فرسایش بادی و روند بیابانزایی در محدوده مورد بررسی است .

Keywords:

پوشش گیاهی , روند تغییرات , شاخص FVC , مودیس