حساسیت اراضی به فرسایش بادی و راهکارهای مهار آن در سیستان

به منظور تدوین برنامه مهار گرد وغبار و طوفانهای ماسه در منطقه سیستان، اطلاعات منابع اکولوژیکی سرزمین شامل اقلیم ، زمین شناسی و ژئومرفولوژی ، خاک و منابع اراضی ، فرسایش پذیری و پوشش گیاهی در سطح بستر خشک هامونهای سیستان بعنوان منطقه برداشت در مقیاس تفصیلی - اجرایی تهیه شدند. با رویهم گذاری نقشه های ژئومرفولوژی ، خاک، فرسایش پذیری و پوشش گیاهی ، نقشه واحدهای کاری تهیه شد. نقشه حساسیت اراضی به فرسایش بادی با ادغام داده های فرسایش پذیری خاک و پوشش گیاهی بدست آمد که مبنای اولویت بندی تثبیت واحدهای کاری قرار گرفت . وضعیت بادهای فرساینده با استفاده از آمار ساعتی سرعت و جهت باد ۱۶ ایستگاه هواشناسی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که انرژی بادهای فرساینده در سالهای اخیر کاهش یافته است ولی میزان طوفانهای گرد وغباری و ماسه روند مشابهی نداشته اند. با توجه به نوع کانون گرد وغباری هامونهای سیستان که یک تالاب خشک شده است و عدم رسیدن آب کافی از بالادست ، مهم ترین علت فعال شدن آن می باشد مهار پدیده گرد وغبار در سطح بستر هامونهای سیستان، احیاء مناطق تخریب شده با استفاده از روشهای بیولوژیک تدوین گردید. با توجه به انرژی بسیار زیاد بادهای فرساینده (۱۲۰ روزه)، رویکرد تثبیت در منطقه حمل براساس خارج کردن ساختارهای زیربنایی و کانونهای جمعیتی از داخل دالآنها فرسایشی در آینده تدوین شد.

Keywords:

مهار فرسایش بادی , فرسایش پذیری , تخریب اکوسیستم , هامون