نقش واسطه ای فراهیجان مثبت در رابطه رفتار دینی با توانمندی شناختی میانسالان

مقدمه: افزایش سن و آغاز میانسالی با تغییرات گریزناپذیر در توانمندی­­های شناختی همراه می­باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رفتار دینی و توانمندی شناختی میانسالان با میانجی­گری فراهیجان مثبت انجام شد. روش کار: طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی میانسالان شهر شیراز در سال ۱۴۰۰ بود که از میان آن­ها ۲۴۷ میانسال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از مقیاس رفتار دینی، پرسشنامه توانمندی شناختی و مقیاس فراهیجان مثبت استفاده شد که به صورت اینترنتی و از طریق شبکه ­های مجازی تکمیل گردیدند. داده ها با استفاده از روش همبستگی و تحلیل مسیر در نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: رفتار دینی با فراهیجان مثبت رابطه مثبت معناداری دارد (۰۰۱/۰ p=و ۴۹/۰β= ). همچنین، فراهیجان مثبت به­طور مثبت و معناداری با توانمندی شناختی رابطه دارد (۰۰۱/۰ p=و۳۶/۰β= ). مسیر رابطه مستقیم رفتار دینی و توانمندی شناختی نیز معنادار بود (۰۰۹/۰ p=و ۲۶/۰β= ). بنابراین نتایج تحلیل مسیر حاکی از آن بود که فراهیجان مثبت می­تواند در رابطه رفتار دینی با توانمندی شناختی نقش واسطه­ای ایفا کند. نتیجه­ گیری: بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر با فراهم کردن مداخلات درمانی مبتنی بر بهبود رفتار دینی و فراهیجان مثبت می­توان توانمندی شناختی میانسالان را افزایش داد و بدین طریق در جهت پیشگیری و یا کنترل زوال شناختی در دوران میانسالی و سالمندی اقدام نمود.

Keywords:

Religious Behavior , Positive Mood , Cognitive Ability , Middle Age , رفتار دینی , فراهیجان مثبت , توانمندی شناختی , میانسالی