تاثیر روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت بر تمایزیافتگی خود و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی زنان دارای گرایش به پیمان شکنی زناشویی

مقدمه: پیمان­شکنی زناشویی مایه آشفتگی چشمگیر زندگی فردی و میان فردی زوجین و تباه کننده رابطه آنها است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روان­درمانی پویشی فشرده کوتاه­مدت بر تمایزیافتگی خود و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی در زنان دارای گرایش به پیمان شکنی زناشویی بود. روش کار: روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری ۲ ماه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان متاهل دارای گرایش به پیمان شکنی زناشویی مراجعه کننده به مراکز روانشناسی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۴۰ نفر انتخاب و  به روش تخصیص تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری جایگذاری شدند. ابزار جمع­آوری اطلاعات شامل مقیاس گرایش به پیمان شکنی زناشویی، فرم کوتاه سیاهه تمایز یافتگی خود و مقیاس دسترسی پذیری، پاسخگویی و همدم­طلبی بود. گروه آزمایش ۹ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقه­ای تحت روان­درمانی پویشی فشرده کوتاه­مدت قرار گرفت؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای دریافت نکرد. داده­ها با روش تحلیل واریانس آمیخته تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد روان درمانی پویشی کوتاه مدت در مرحله پس آزمون اثربخشی معناداری بر افزایش تمایزیافتگی خود و افزایش رفتار دلبستگی در روابط زناشویی داشت و نتایج در مرحله پیگیری نیز حاکی از پایدار اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت در گروه آزمایش بود (۰۵/۰>P). نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می­توان گفت که روان­درمانی پویشی فشرده کوتاه­مدت میتواند به عنوان یک شیوه درمانی مناسب برای بهبود تمایزیافتگی خود و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی در زنان دارای گرایش به پیمان شکنی زناشویی در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی به کار برده شود.

Keywords:

Short-term Dynamic Psychotherapy , Self-Differentiation , Attachment Behavior in Couple Relationships , Tendency to Marital Infidelity. , روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت , تمایزیافتگی خود , رفتار دلبستگی در روابط زناشویی , گرایش به پیمان شکنی زناشویی