طراحی شهری بایوفیلیک: مبانی و رویکردهای ادراک محیطی برای ارتقاء کیفیت محیط در شهرها نمونه موردی شهر شیراز

اریش فروم در کتاب "قلب انسان" اصطلاح بیوفیلیا را به کار برده است. این مفهوم توسط ادوارد او. ویلسون تفسیر و توسعه یافته است و به معنای شور و علاقه انسان به زندگی و ارتقاء بهشت زیستی از طریق عناصر طبیعی است. تحقیقات نشان داده اند که تعامل با طبیعت در زندگی انسان به سمت محیط های ساخته شده پایدار فواید مثبتی دارد. بیوفیلیا مفهومی است که در طراحی با یکپارچه سازی طبیعت و عناصر طبیعی، مواد و شکل در محیط ساخته شده استفاده می شود. این مفهوم براساس تجربیات انسانی و نیاز به طبیعت (بیوفیلیا) از طریق اصول و رویکردهای طراحی (طراحی بیوفیلیا) در محیط ساخته شده شهری (طراحی شهری) استوار است. این مقاله بررسی مفهوم بیوفیلیا و طراحی بیوفیلیا را در زمینه ایجاد شهرهای پایدار و محیط های بازسازی مورد بررسی قرار می دهد. نتایج شواهد تجربی نشان می دهند که تحقیقات بیشتری در زمینه بیوفیلیا در طراحی شهری ضروری است. شهر شیراز، به عنوان یک نمونه موردی از طراحی شهری بیوفیلیک، مورد بررسی قرار گرفته است. شیراز به عنوان یکی از شهرهای با تاریخ و فرهنگ غنی در ایران، در طول سالها به عنوان یک محیط شهری با ارزش و جاذبه طبیعی شناخته شده است. بنابراین، شهر شیراز به عنوان یک نمونه موردی با استفاده از عناصر طبیعی و طراحی فضاهای بیوفیلیک، می تواند به عنوان یک الگوی موفق در طراحی شهری پایدار و ارتباط بین انسان و طبیعت مطرح گردد.