ارزیابی تاب آوری کالبدی شهری در برابر بلایای طبیعی (نمونه موردی شهر شیراز)

در چند سال اخیر، تعداد مطالعاتی که بر تقویت تاب آوری شهرها در برابر انواع بلایای طبیعی و انسان ساخته تمرکز می کنند، به طور چشمگیری افزایش یافته است. همچنین، تعداد چارچوب ها و ابزارهایی که برای ارزیابی تاب آوری شهری توسعه یافته اند نیز افزایش یافته است. با پیشرفت تغییرات آب و هوایی، تاب آوری به موضوعی حیاتی تر در علوم و سیاست هایی که بر توسعه شهری آینده تاثیر می گذارند تبدیل خواهد شد. به ویژه، شاخص های تاب آوری برای کمک به برنامه ریزان و تصمیم گیران در درک وضعیت تاب آوری جوامع خود و توسعه استراتژی ها و برنامه های عملی برای ایجاد شهرهایی با تاب آوری بیشتر بسیار حائز اهمیت است. این فصل بر اساس مطالعات گسترده درباره ارزیابی تاب آوری شهری است و مجموعه ای از اصول و شاخص ها را ارائه می دهد که می توانند برای توسعه ابزار ارزیابی تاب آوری شهری استفاده شوند. شاخص های انتخاب شده بر ابعاد چندگانه ای از تاب آوری شهری پوشش داده می دهند و به پنج دسته اصلی تقسیم می شوند: مواد و منابع محیطی، جامعه و رفاه، اقتصاد، محیط ساخته شده و زیرساخت ها، و حکمرانی و نهادها. بحث می کند که شاخص های تاب آوری باید برای کمک به برنامه ریزان در درک بهترین راهکارها برای افزایش توانایی های برنامه ریزی و آماده باش، جذب، بازیابی و سازگاری با رویدادهای مختل کننده مورد استفاده قرار گیرند. فصل با پیشنهاد یک ماتریس برای ارتباط شاخص های تاب آوری با ویژگی های اصلی تاب آوری شهری که به ترتیب شامل پایداری، پایداری، انعطاف پذیری، قابلیت منابع، تکرار، ظرفیت هماهنگی، تنوع، ظرفیت پیش بینی، استقلال، اتصال، همکاری، آژیلیت، سازگاری، خودسازماندهی، خلاقیت، کارآمدی و عدالت است، به پایان می رسد.

Keywords:

کلمات کلیدی: تاب آوری شهری , شاخص , معیار , اندازه گیری , ابزار ارزیابی , سازگاری.