بررسی تراکم و شاخص های تنوع زیستی خیارهای دریایی درمنطقه خلیج پزم تیاب (غرب خلیج چابهار)

در این مطالعه تراکم و تنوع گونه ای خیار دریایی در خلیج پزم در شمال دریای عمان و در مجاورت خلیج چابهار در سه فصل بهار، پاییز و زمستان مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری گونه ها به روش غواصی در مساحت ۳۱۴ متر مربع در خلیج پزم تیاب در پنج ایستگاه با جنس بسترهای متنوع صورت گرفت. نمونه ها بعد از انتقال به آزمایشگاه با کمک کلیدهای شناسایی معتبر شناسایی شدند و گونه های H. leucospilota،H. arenicola ، H. atra و S. variegatus شناسایی و گونه H. leucospilota به عنوان گونه غالب منطقه مشخص گردید. شاخص های شانون، مارگالف، سیمپسون و پایلو به منظور مطالعه تنوع گونه ای خیار دریایی استفاده گردید. نتایج نشان داد که بیش ترین میزان تراکم در فصل زمستان ۹۴ با میانگین ۰/۷۳±۴/۶۴ در ۳۱۴ متر مربع و کم ترین آن در فصل بهار با میانگین ۰/۴۱۹± ۱/۸ در ۳۱۴ متر مربع ثبت گردید. هم چنین شاخص های شانون (۰/۱۲±۰/۹۷، ۰/۲۵±۱/۱۶، ۰/۲۳±۱/۱۶)، مارگالف (۰/۱۱±۱/۴۶، ۰/۰۹±۱/۶۹، ۰/۲۱±۱/۶۱)، سیمپسون (۰/۰۴±۰/۳۵۶، ۰/۰۷±۰/۱۶۴، ۰/۰۱±۰/۲۴۵) و پایلو (۰/۱۱±۰/۷۵۲، ۰/۰۹±۰/۸۳۷، ۰/۱۸ ±۰/۹۱) مقادیر متفاوتی را به ترتیب در فصل زمستان، بهار و پاییز نشان داد. بنابر این مشخص گردید که گونه های خیار دریایی در خلیج پزم از غنای گونه ای کمی برخوردارند و درصورتی که اقدامات مناسب حفاظتی و بهره برداری از گونه های مذکور انجام نگردد، ذخایر این گونه های ارزشمند به شدت در معرض آسیب خواهد بود.

Keywords:

خیار دریایی , تراکم , غنای گونه ای , شاخص اکولوژیکی , خلیج پزم