تاثیر استفاده از منابع مختلف منگنز بر عملکرد تخم گذاری و ذخایرمنگنز در بافت های بدن مرغ های تخم گذار مسن سویه های لاین

آزمایشی به منظور بررسی تاثیر استفاده از دو شکل ماده معدنی و آلی منگنز بر عملکرد، کیفیت تخم­ مرغ و ذخیره مقادیر منگنز در بافت­ های منتخب بدن مرغ ­های تخم گذار مسن انجام شد. تعداد ۲۵۰ قطعه مرغ تخم گذار لگهورن سویه های لاین (۳۶ W) با سن ۸۰ هفته در پنج تیمار و پنج تکرار و ۱۰ قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: شاهد (بدون استفاده از مکمل منگنز)، تیمارهای حاوی ۱۰۰ درصد سولفات منگنز (جیره یک)، ۷۵ درصد سولفات منگنز و ۲۵ درصد کیلات آلی منگنز (جیره دو)، ۵۰ درصد سولفات منگنز و ۵۰ درصد کیلات آلی (جیره سه) ۲۵ درصد سولفات منگنز و ۷۵ درصد کیلات آلی (جیره چهار). نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در رابطه با مصرف خوراک، درصد تخم گذاری، وزن تخم مرغ و توده تخم مرغ بین جیره سه و چهار با تیمار شاهد وجود داشت (۰/۰۵>P). هم چنین وزن تخم مرغ در جیره یک و دو نسبت به جیره پایه افزایش معنی داری داشت. ضریب تبدیل خوراک در جیره سه و چهار کاهش معنی داری نشان دادند (۰/۰۵>P). اختلاف معنی داری در صفات کیفی تخم مرغ بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (۰/۰۵P). غلظت منگنز زرده و پوسته تخم مرغ در جیره یک، سه و چهار نسبت به جیره پایه افزایش داشت (۰/۰۵>P). تیمارهای آزمایشی بطور معنی داری باعث افزایش غلظت منگنز در سرم و کبد شدند (۰/۰۵>P) افزایش زیست فراهمی منگنز می تواند دلیلی بر جذب بیش تر منگنز جیره باشد که باعث بهبود عملکرد تولیدی مرغ ­های تخم گذار مسن شده است.

Keywords:

سولفات منگنز , کیلات آلی منگنز , مرغ تخم گذار , عملکرد تولیدی