آیا پردازش ادراکی خوشه های همخوانی آغازی در زبان فارسی منجر به درج واکه خیالی می شود؟

در این مقاله، نقش واج آرایی زبان فارسی در درک خوشه های آغازی (غیرمجاز) فارسی در چارچوب مطالعه آزمایشگاهی بررسی شده است. هدف از انجام این پژوهش، پاسخ گویی به این پرسش است که آیا با توجه به محدودیت های ساخت هجایی زبان فارسی مبنی بر وجود تنها یک همخوان در آغازه هجا، فارسی زبانان در رشته های آوایی دست کاری شده بی معنی C۱V۱C۲ واکه می شنوند که در آنها V۱ به درجه های مختلف از سیگنال آوایی گفتار حذف شده است. یا آنکه به درجه های مختلف حذف V۱ در سیگنال گفتار حساسیت شنیداری نشان می دهند؛ بنابراین، بین صورت های آوایی که در آنها V۱ حذف شده و صورت هایی که در آنها V۱ حذف نشده است، تمایز می گذارند. برای انجام این پژوهش، تعداد ۲۰ ناواژه با الگوی هجایی C۱V۱C۲V۲C۳ طراحی شد؛ به طوری که ناواژه ها هر ۶ واکه زبان فارسی را در خود داشتند. ناواژه ها پس از تولید و ضبط در نرم افزار پرت بازسازی شدند؛ به این صورت که واکه اول درون هر ناواژه، به طور تدریجی طی چندین گام از سیگنال آوایی ناواژه حذف شد. نتایج به دست آمده نشان داد درک واکه های خیالی به طور نظام مند برای تمامی توالی های C۱C۲ و تمامی واکه های فارسی روی نمی دهد؛ بنابراین، این فرضیه که فارسی زبانان هجاهای حاوی خوشه های آغازی C۱C۲ در آغاز ناواژه ها را با توجه به محدودیت های نظام آوایی زبان فارسی به صورت توالی های آوایی C۱VC۲ درک می کنند، فرضیه معتبری نیست.

Keywords:

خوشه های آغازی , واکه خیالی , درک گفتار , ناواژه ها , حساسیت شنیداری