رهبری اصول اخلاقی در سازمانهای پایدار؛ نقش تعدیل کننده خودکارآمدی عمومی و نقش میانجی اعتماد سازمانی و تعهد کارکنان

پژوهش حاضر به بررسی رهبری اصول اخلاقی در سازمانهای پایدار با نقش تعدیل کننده خودکارآمدی عمومی و نقش میانجی اعتماد سازمانی، میپردازد. این پژوهش کاربردی از نوع توصیفی- پیمایشی میباشد. جامعه پژوهش، کلیه کارکنان سازمان تامین اجتماعی استان تهران برزگ میباشد که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، ۳۸۴ نفر تعیین شده است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه استاندارد میباشد. اطلاعات کسب شده از جامعه اماری، با استفاده از نرم افزار Spss و Smart- PLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند که در بخش آمار استنباطی فرضیه های تحقیق با استفاده از رگرسیون خطی چند متغیره مورد آزمون قرار گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که؛ رهبری اخلاقی با تعهد کارکنان ارتباط مثبت دارد. اعتماد سازمانی رابطه بین رهبری اخلاقی و تعهد کارمندان را واسطه قرار میدهد و خودکارآمدی عمومی تاثیر رهبر اخلاقی بر مشارکت کارکنان را تعدیل میکند به طوری که وقتی خودکارآمدی عمومی کم است، رابطه تقویت میشود.

Keywords:

رهبری اصول اخلاقی , خودکارآمدی عمومی , اعتماد سازمانی , تعهد کارکنان.