نقش سلوک معنوی و عرفان عملی در تحکیم روابط زوجین با محوریت قرآن و روایات معصومین(علیهم السلام)

خانواده نهادی اجتماعی با کارکردها و آثار بسیار است که هم تاثیرگذار و هم تاثیرپذیر از نهاد­های دیگر اجتماعی است. نظام مطلوب خانواده در اسلام، با محوریت زن و مرد شکل­می­گیرد و از هر روش صحیحی، که به استحکام روابط زوجین بیانجامد، استقبال­می­کند؛ عرفان عملی و سلوک معنوی از جمله این روش­هاست. در عرفان عملی، سالک می­کوشد که همه امور خود را در ارتباط با خدا تفسیر نماید و او را در زندگی خود ناظر و حاضر ببیند. سالک با استفاده از عرفان عملی، آنچه باید به آن عمل­کند را درمی­یابد و در راه رسیدن به شهود و حقیقت وجود حرکت­می­کند. داشتن این حالات برای سالک به معنای دوری از اجتماع نیست. در عرفان اسلامی، عرفا در سلوک معنوی، در اوج بی­اعتنایی به دنیا، همچون مردمان دیگر زیست­می­کنند و از ثمره زندگی اجتماعی برای تقویت جنبه سلوکی و از دریافت­های عارفانه خود، برای زندگی اجتماعی­شان بهره­می­برند. از این روست که تشکیل خانواده و روابط صحیح میان زوجین همواره در سیره پیامبر(ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام)  مورد توجه بوده­است و نویسنده در این مقاله بر آن است تا به این سوال پاسخ دهد که  سلوک معنوی و عرفان عملی چه نقشی در تحکیم روابط زوجین دارد

Keywords:

سلوک معنوی , عرفان عملی , تحکیم روابط زوجین