رابطه هوش هیجانی با سلامت روان از طریق میانجی گری تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر آزمون برازندگی الگوی پیشنهادی رابطه هوش هیجانی با سلامت روان از طریق میانجی گری تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده در دانش آموزان بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان متوسطه دوم شهر برازجان بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. نمونه این پژوهش شامل ۲۲۰ دانش آموز (۱۱۹ دختر، ۱۰۱ پسر) بود. ابزارهای مورد استفاده، مقیاس های تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده، سلامت عمومی فرم ۱۲ سوالی و رگه هوش هیجانی فرم کوتاه بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر و با کمک نرم افزارهای AMOSو SPSS نسخه ۲۶ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که مسیرهای مستقیم هوش هیجانی با حمایت اجتماعی ادراک شده، سلامت روان و تاب آوری و هم چنین مسیر حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری به سلامت روان معنادار و به علاوه، رابطه غیرمستقیم هوش هیجانی با سلامت روان از طریق میانجی گری تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده معنی دار بودند. بنابراین نتیجه گرفته می شود که با بهبود بخشیدن به عوامل روان شناختی از قبیل حمایت اجتماعی ادراک شده، تاب آوری و هوش هیجانی می توان به ارتقای بهداشت سلامت روان در دانش آموزان کمک کرد.

Keywords:

تاب آوری , حمایت اجتماعی ادراک شده , سلامت روان , هوش هیجانی