ارزیابی عناصر منظر نرم در تعدیل اثر جزیره گرمایی شهر تهران ( مورد مطالعه: منطقه ۶ تهران)

گسترش شهرنشینی و افزایش تراکم و تعداد شهرها خصوصا در کشورهای در حال توسعه، ویژگی های منطقه ای و اقلیمی را تغییر داده و خرداقلیم های جدیدی را پدید آورده است. یکی از ویژگی های اجتناب ناپذیر نواحی شهری، افزایش دما و اختلاف درجه حرارت بین مراکز شهر و نواحی اطراف شهر می باشد که به عنوان جزیره گرمایی شهری شناخته می شود. کاهش اثرات سوء جزایر گرمایی شهری یکی از چالش های عمده طراحی شهر پایدار می باشد. هرچند کنترل این پدیده در مقیاس بزرگ غالبا تحت تاثیر نحوه شهرسازی است، اما اصول کلی و راهکارهایی در مقیاس خرداقلیم شهری وجود دارند که به تعدیل تنش های گرمایی کمک می کنند. از جمله مواردی که به کارگیری آنها بر بهبود شرایط تنش های گرمایی در مقیاس خرد اقلیم شهری تاثیرگذار بوده است میتوان به افزایش سایه اندازی و رطوبت،انتخاب مصالح مناسب، کفپوش های نفوذپذیر، کاهش بی نظمی ساختمان ها و افزایش تهویه در سطح شهر اشاره کرد. پژوهش پیش رو ابتدا با مطالعه پدیده جزیره حرارتی به شناسایی و مطالعه راهکار های مرسوم در کاهش اثرات منفی این پدیده می پردازد، سپس با تعریف راهکارهای مرسوم در دو دسته عناصر منظر نرم و عناصر منظر سخت شهری، سناریوهایی در دسته عناصر منظر نرم تعریف می شوند تا میزان تاثیر این عناصر به کمک مدل خردمقیاس Envi-met ارزیابی شود.

Keywords:

مدل Envi-met , کفپوش نفوذپذیر , جزیره گرمایی شهری , خرد اقلیم