پیشبینی اختلال اضطراب اجتماعی بر اساس حساسیت اضطرابی، سیستم های مغزی-رفتاری (فعالسازی و بازداری رفتاری) و خودکارآمدی

اضطراب اجتماعی بهعنوان یکی از شایعترین اختلالات اضطرابی با عوامل مختلفی از جمله حساسیت اضطرابی، سیستمهای مغزی-رفتاری و خودکارآمدی مرتبط است. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر پیشبینی اختلال اضطراب اجتماعی بر اساس حساسیت اضطرابی، سیستم های مغزی-رفتاری و خودکارآمدی بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با روش نمونه گیری هدفمند بود که تعداد ۲۳۲ نفر از میان دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه ملایر (دامنه سنی ۱۹ تا ۲۸ سال) بر اساس مصاحبه ی بالینی ساختاریافته و پرسشنامهی غربالگری هراس اجتماعی انتخاب شدند. بعد از کسب آگاهی و اطمینان خاطر از رازداری و توضیح دستورالعمل دقیق پرکردن پرسشنامه ها، به پرسشنامه های حساسیت اضطرابی (تایلور و همکاران، (۲۰۰۷، بازداری رفتاری (کارور و وایت، (۱۹۹۴ و خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، (۱۹۸۲ پاسخ دادند. داده های نهایی برای انجام تحلیل رگرسیون وارد نرم افزار SPSS-۲۴ شد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین هر یک از متغیرهای حساسیت اضطرابی، بازداری رفتاری و خودکارآمدی با اضطراب اجتماعی همبستگی معنادار وجود داشت ( p<.(۰/۰۵ اما بین فعالسازی رفتاری و اضطراب اجتماعی همبستگی معنادار وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سه متغیر حساسیت اضطرابی، بازداری رفتاری و خودکارآمدی قادر به پیشبینی اضطراب اجتماعی میباشند و به ترتیب، به قدرت این پیشبینی می افزایند .( p <۰/۰۵) اما فعالسازی رفتاری در پیشبینی اضطراب اجتماعی معنادار نبود .( p>۰/۰۵)نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که علائم اضطراب اجتماعی را میتوان با سه مولفه ی حساسیت اضطرابی، سیستم بازداری رفتاری و خودکارآمدی پیشبینی کرد.

Keywords:

اضطراب اجتماعی , حساسیت اضطرابی , سیستم های مغزی-رفتاری , خودکارآمدی.