اثربخشی درمان اصلاح شناختی بر انعطاف پذیری شناختی و انسجام مرکزی در بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی(مطالعه تک موردی)

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیردرمان اصلاح شناختی بر انعطافپذیری شناختی،انسجام در افراد مبتلا به بیاشتهایی عصبی بود. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه ی چندگانه ناهمزمان استفادهشده است. جامعهی آماری پژوهش شامل افراد ۱۶-۳۰ سال مراجعه کننده به کلینیک ها و مطب های روان پزشکی و روان شناسی و مراکز مشاوره آموزش و پرورش شهر اصفهان بودند که با استفاده از نمونه گیری هدفمند تعداد ۳ نفر از آنها که با توجه به نمره ی آزمون نگرش به خوردن و بر اساس مصاحبه بالینی ملاک های تشخیصی بی اشتهایی عصبی را داشتند، بهعنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودنیها قبل از درمان، میانه ی درمان، پایان درمان و دو ماه پس از پایان درمان به آزمون کامپیوتری دسته بندی کارت ویسکانسین (WSCT) و آزمون کپی و باز پدید آوری اشکال هندسی پیچیده آندره ری (RCFT) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که درمان اصلاح شناختی بر بهبود انعطاف پذیری شناختی و انسجام مرکزی تاثیر مثبت دارد

Keywords:

درمان اصلاح شناختی , انعطاف پذیری شناختی , انسجام مرکزی , بی اشتهایی عصبی.