پیش بینی باورهای فراشناختی بر اساس خودپنداره و خود کنترلی در کودکان مضطرب

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی باورهای فراشناختی بر اساس خودپنداره و خود کنترلی در کودکان مضطرب انجام شد.روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه ۵ تهران در سال ۱۳۹۸ که دارای اختلال اضطرابی می باشد که تعداد آنها برابر ۶۸ نفر می باشد به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه اضطراب اسپنس (۲۰۰۷)، پرسشنامه فراشناخت ولز((MCQ-۳۰، پرسشنامه خودپنداره منداگلیو و پیریت (۱۹۹۵ ) و پرسشنامه خود کنترلی تانجی (فرم ۱۳ ماده ای) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۱ محاسبه شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که خودپنداره اجتماعی، خودپنداره ورزشی، خودکنترلی توان پیش بینی باور فراشناختی را دارند در سطح اطمینان ۰/۰۰۱ و خودپنداره تحصیلی، خودپنداره ارزشی و خودپنداره قابلیت پیش بینی باور فراشناختی را ندارند. همچنین قوی ترین پیش بینی کننده باور فراشناختی، خرده مولفه خودپنداره اجتماعی می باشد.نتیجه گیری: می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که کودکان مضطرب با بهبود کنترلی و خود پنداره اجتماعی و خودپنداره ورزشی می توانند باورهای فراشناختی خود را در سطح بالایی قرار دهند.

Keywords:

باورهای فراشناختی , خودپنداره , خودکنترلی , اضطراب.