تاثیر توانایی مدیریتی بر اجتناب از مالیات و کارایی سرمایه گذاری

براساس نظریه نمایندگی و با وجود عدم تقارن اطلاعاتی بین مودیان مالیاتی و دولت به طور طبیعی سازمانها سعی دارند در پرداخت مالیات اجتناب نمایند.با جدا نمودن مالکیت و مدیریت سازمانها،مشکلات فراوانی برای گروههای ذینفعان به وجود آمده است . بنابراین باید رویه و فرآیندهایی وجود داشته باشد تا برمبنای آن سازمانها را هدایت نمود.مالیات ازجمله مواردی است که مورد توجه نهادهای گوناگونی قرار گرفته است .از طرفی دولت براساس محدودیت های موجود میکوشد با شناسایی مودیان مالیاتی پرخطر طبق قوانین و مقررات،مالیات حداکثری را وصول نماید. به بیانی دیگر جامعه به دنبال این است که مالیات سازمانها به صورتی منصف شناسایی و پرداخت شود،اما از طرفی دیگر مدیران سازمانها از طریق اجتناب مالیاتی به دنبال این اند که گزارش مناسبی از سود را تهیه و تصویری مطلوب از عملکرد سازمان ارائه دهند.سهامداران به دنبال حداکثر شدن ارزش شرکت می باشند و ممکن است خواستار کاهش مالیات نیز باشند،بنابراین براساس رویه و فرآیندهای هدایت سازمان،باید بین نیازهای گروههای گوناگون توازن برقرار نمود. این نکته حائز اهمیت است که مدیران توانای سازمان به دلیل هزینه فرصت از دست رفته ای که از اجتناب مالیاتی ناشی می شود خود را کمتر درگیر فعالیت های اجتناب مالیاتی می نماید.هدف از این پژوهش بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر رابطه ی بین اجتناب مالیاتی و کارایی سرمایه گذاری می باشد.یافته های حاصل نشاندهندهی این است که برعکس تصورات با فزونی اجتناب مالیاتی درسطح توانمندی پایین مدیریتی ،عملکرد سرمایه گذاری کم نشده است ،درحالی که درسطح بالای توانایی مدیریت ،تصورات بر مبنای اثرگذاری مثبت کارایی سرمایه گذاری از فزونی اجتناب مالیاتی تصویب خواهدشد.

Keywords:

توانایی مدیریتی , اجتناب مالیاتی , کارایی سرمایه گذاری , مودیان پرخطر.