رابطه سبک های حل تعارض و تنظیم شناختی هیجان با رضایت زناشوییزنان در دوره بارداری

هدف مقاله حاضر بررسی رابطه سبکهای حلتعارض و تنظیم شناختی هیجان با رضایت زناشویی زنان در دوره بارداری بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان بارداری بودند که حداکثر یک زایمان داشته و هیچ منع پزشکی برای مقاربت در طی بارداری نداشتند که حجم جامعه برابر با ۲۵۳ نفر بود و از این میان به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۵۰ نفر انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه سبکهای حل تعارض جمع آوری شدند و به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیرهای سبک یکپارچگی (P<۰/۰۱)، سبک مسلط (P<۰/۰۵)، سبک اجتناب کننده (P<۰/۰۵) و سبک مصالحه (P<۰/۰۱) با رضایت زناشویی رابطه معناداری وجود دارد. اما بین سبک ملزم شده (P>۰/۰۵) با رضایت زناشویی رابطه معنی داری وجود ندارد. همین طور بین متغیرهای راهبردهای منفی تنظیم هیجان (P<۰/۰۱) و راهبردهای مثبت تنظیم هیجان (P<۰/۰۱) با رضایت زناشویی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین ۲۵/۶ درصد از واریانس رضایت زناشویی را متغیرهای سبک یکپارچه و راهبرد مثبت تنظیم هیجان تبیین نمودند. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که سبک های حل تعارض و تنظیم شناختی هیجان در بهبود رضایت زناشویی زنان باردار نقش دارد.

Keywords:

بارداری , سبک های حل تعارض , تنظیم شناختی هیجان , رضایت زناشویی , بارداری