موانع مشارکت ورزشی مردان سالمند در ورزشهای تفریحی

پژوهش حاضر شناسایی عوامل بازدارندهی مشارکت سالمندان در ورزش های تفریحی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی بودکه به صورت پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان سالمند شهر شهرکرد (مردان سالمند بالای ۶۰ سال و سابقه حداقل ۶ ماه شرکت در فعالیت های ورزشی به طور منظم حداقل هفته ای دو جلسه) بود. با توجه به نامشخص بودن تعداد افراد جامعه جهت تعیین نمونه از فرمول کوکران استفاده گردید که تعداد نمونه ۲۲۰ نفر محاسبه شد. از نمونه های در دسترس جهت نمونه گیری استفاده شد، با توجه به احتمال مخدوش بودن تعدادی از پرسشنامه ها ۲۵۰ پرسشنامه بین افراد توزیع گردید که ۲۲۴ پرسشنامه قابل استفاده بود و همین تعداد به عنوان نمونه نهایی پژوهش در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه موانع مشارکت در ورزش و فعالیت بدنی (BPEP) (۱۹۹۸) استفاده گردید؛ که روایی پرسشنامه به تایید متخصصین و صاحب نظران علم مدیریت ورزشی رسید و پایایی آن نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ آزمون شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون های فریدمن استفاده شد. عوامل بازدارنده بیرونی به ترتیب نبود فضاها، امکانات و تجهیزات ورزشی مناسب، ، نبود همراه برای ورزش کردن، تداخل کار با ورزش، تداخل فعالیت های خانوادگی و اجتماعی با ورزش، هزینه شرکت در فعالیت های ورزشی، نداشتن وقت کافی، عدم پذیرش از سوی دیگران و محدودیت های فرهنگی بودند. عوامل بازدارنده درونی به ترتیب خستگی، تنبلی، خجالت کشیدن، عدم آگاهی، احساس فعال بودن به قدر کافی، ترس از آسیب، نداشتن آمادگی جسمانی، نداشتن انگیزه، کسالت آور بودن ورزش بودند. این عوامل باید در هنگام سیاست گذاری های بهداشتی و برنامه ریزی برای اوقات فراغت سالمندان در نظر گرفته شوند

Keywords:

اوقاغت فراغت , سالمدان , موانع , ورزش ,