داکینگ مولکولی و پیش بینی ADMET ترکیبات فعال در عسل توالنگ علیه گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) به منظور درمان ناباروری در مردان
Publish place: Iranian Journal of Biological Science، Vol: 18، Issue: 1
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 108
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ZISTI-18-1_003
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1402
Abstract:
مقدمه: گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) پروتئینی است که توسط سلول های کبدی سنتز می شود و به هورمون های جنسی برای تنظیم سطح و فراهمی زیستی آن ها متصل می شود. اتصال آن به تستوسترون باعث کاهش تستوسترون زیستی در دسترس می شود و باعث بیماری های دستگاه تناسلی مردان مانند ناباروری، اختلال نعوظ و سرطان پروستات می شود. هدف: در این پژوهش به صورت in silico، پتانسیل چندین ترکیب موجود در عسل توالنگ علیه پروتئین SHBG به منظور درمان ناباروری بررسی شده است. مواد و روش ها: شش ترکیب موجود در عسل توالنگ که شامل کاتچین، اتیل اولئیت، فیستین، هسپرتین، کائمفرول و لوتئولین از پژوهش ها پیشین و پایگاه داده دارویی PubChem به دست آمدند. با استفاده از داکینگ مولکولی اتصال این ترکیبات به پروتئین SHBG از لحاظ انرژی اتصال و نوع میان کنش های پروتئین-لیگاند بررسی شد. از نرم افزار AutoDock Vina نسخه ۱.۱.۲ برای انجام داکینگ مولکولی و از نرم افزار Discovery Studio نسخه ۲۱.۱.۰.۲۸۹ برای تجزیه و تحلیل نتایج داکینگ مولکولی استفاده شد. سپس از وب سرورهای SwissADME و admetSAR ۲.۰ برای ارزیابی خواص فارماکوکینتیک این ترکیبات از طریق پیش بینی های ADMET استفاده شد. نتایج: انرژی اتصال به دست آمده از داکینگ مولکولی نشان داد که ترکیب لوتئولین با امتیاز ۱۰- کیلوکالری بر مول به پروتئین SHBG متصل می شود، و میان کنش های هیدروژنی و آب گریز بیشتری نسبت به سایر ترکیبات مورد بررسی و همچنین ترکیباتی که در مقالات اخیر روی آن ها کار شده، دارد. ترکیبات کاتچین و فیستین نیز نتیجه قابل قبولی نشان دادند. بررسی ADMET و رادار فراهمی زیستی نشان داد، اگرچه این ترکیبات خواص فیزیکی و شیمیایی برای استفاده به عنوان دارو دارند، اما پتانسیل مهار بعضی از سیتوکروم ها و سمیت برای بعضی از ارگان های بدن و DNA یا سایر موارد ژنتیکی در بدن را دارند که در استفاده از این ترکیبات به عنوان دارو باید مد نظر قرار گرفته شوند. بحث و نتیجه گیری: با استفاده از این مطالعه in silico، چند مولکول مناسب با منشاء طبیعی علیه پروتئین SHBG شناسایی شد که توانایی بالقوه ای برای درمان ناباروری در مردان از خود نشان دادند.
Keywords:
Authors
حامد شهریارپور
کارشناسی ارشد بیوفیزیک، گروه بیوفیزیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مصطفی قادری زفره ای
دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، ایران