نگارش پیشنهاد در تدوین بیانیه ی جنبشها یا پژوهشهای حقوقی

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 116

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

FJLSLP01_084

تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1402

Abstract:

توسعه ی پایدار در ایران امروزه به خواسته ی افراد جامعه تبدیل شده است. به طور خاص، در دنیا از سال ۲۰۱۸ میلادی، جنبش »جمعه ها برای آینده« با جامعه ی هدف نوجوانان، جهت تضمین آینده ی محیط زیست خود، شکل گرفته است. دیر یا زود با تغییرات اقلیمی، این جنبش و (یا) به شکلهایمحلی دیگر، در ایران نیز نقش پررنگتری خواهد یافت. در جنبشهای اعتراضی تشکل یافته، اصولا در نهایت طی بیانیه ای، درخواستها و پیشنهادهایی ارایه میگردد. گنگ و غیرعملی نبودن این پیشنهادها (درخواستها) ضروری است. چالش نخست، آشنایی بااصول نگارش و بایدهای طرح پیشنهاد و چالش مهمتر، عدم شناخت مبانی حقوقی پیشنهادها است. بدین گونه؛ پیشنهادهای کنشگران در عمل، غیرقابل اجرا گردیده و در نتیجه بر نارضایتی آنان در آینده میافزاید. بنابراین ضرورت پر کردن شکاف موجودر دانش حقوقی افراد و به خصوص جنبشها ضروریست. از این رو، هدف این نوشتار، شناخت یک مدل مفهومی برای »روش ارایه ی پیشنهاد حقوقی« است. از این مدل میتوان هنگام نگارش پژوهشها و پایان نامه های رشته ی حقوق نیز بهره مند گردید تا پیشنهادهای کارآمد پس از نتیجه گیری ارایه گردد. بر این اساس، در این نوشتار از روش و رویکرد دانشگاهی رشته ی حقوق جهت نگارش پیشنهادها استفاده گردید و روش غیردانشگاهی (وکالت، قضاوت و ..) مد نظر قرار نگرفت طرح پیشنهادبر، مبنای محدودیت آزمون مورد استفاده (کمی یا کیفی)، تبیین گردید. رابطه ی پیشنهاد و پیشبینی که از سناریوهای آینده پژوهیست، مورد بحث قرار گرفت. نکات انشایی و املایی در نگارش پیشنهادها یادآوری گردید. از آنجایی که پیشنهادها در بخش پایانی یک پژوهش و (یا) بیانیه ارایه میگردد، به تفصیل راجع به بخش نتیجه گیری و بیانیه ی عمومی، توضیحاتی ارایه گردید . متعادلسازی هنجاره ا اعم از »داخلی«، »خارجی« و »تطبیقی« برای »ارایه ی پیشنهاد صریح« بیان گردید. در نهایت؛ انواع مختلف پیشنهادها و شفاف سازی توصیه هایپیشنهادی، منجر به فرموله نمودن پیشنهادها گردید.

Authors

رقیه رنجی شاهگلی

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه قم

احمدرضا توحیدی

دانشیار گروه حقوق بین الملل، دانشگاه قم