( مروری بر روش های حل اختلاف در حقوق خانواده ایران و مزایا و معایب احتمالی آنها)

پیدایش روش های حل اختلاف در حقوق خانواده ایران تحولی چشمگیر در تاریخ حقوقی ایران است. این روشها،مانند میانجیگری، داوری و سازش، جایگزینی برای دادرسیهای سنتی دادگاه ارائه میدهند که امکان حل و فصل اختلافات خانوادگی را به شیوهای کارآمدتر و مقرون به صرفهتر دارد. با این حال، اجرا و تاثیر آنها بر هنجارها و ارزش های قانونی همچنان موضوع بحث است. این مقاله به بررسی جامع روش های حل اختلاف در حقوق خانواده ایران و مزایا و معایب احتمالی آنها می پردازد. این مطالعه تاکید میکند که در حالی که این روشها طیفی از مزایای بالقوه را پیشنهاد میکنند، از جمله حل سریعتر و موثرتر تعارض، حفظ حریم خصوصی بیشتر، و کاهش هزینه ها، ممکن است عدم تعادل قدرت موجود را تداوم بخشند و حقوق گروه های به حاشیه رانده شده مانند زنان، کودکان را محدود کنند. و این مطالعه تاکید میکند که حمایتها و حرمت گروه های به حاشیه رانده شده باید در راس هر اصلاح قانونی باشد و با توصیه های عملی برای دسترسی بیشتر و عادلانه تر کردن این روشها به پایان میرسد. یافته ها از نیاز به توسعه روشهای حل اختلاف فرهنگی مناسب، ارائه کمکهای حقوقی و حمایت گسترده، و اطمینان از برخورداری قضات و کارکنان دادگاه از مهارتها و دانش لازم برای رسیدگی موثر به پرونده های مربوط به گروه های حاشیهنشین حمایت میکنند.