درک مجرمانه بودن اقدام به خودکشی و تاثیر آن بر گزارش خودکشی درایران

بر اساس آمار رسمی، در سال ۱۳۹۷ ، ۱۰۰ هزار نفر خودکشی کردند. بهطور متوسط از هر ۱۰۰ هزار تن ایرانی، ۱۲۵ نفر اقدام به خودکشی میکنند که از این تعداد ۶ نفر جان خود را از دست میدهند برپایه ی آمارها روزانه بیش از ۱۳ نفر در ایران خودکشی میکنند. که بیشتر خودکشیها در میان افراد ۱۵ تا ۳۵ ساله روی میدهد. طبق اعلام وزارت بهداشت،.و بسیاری از خودکشی ها گزارش نمی شوند. دلیل این کم گزارشی خودکشی را اغلب جرم بودن اقدام به خودکشی می دانند. با وجود این، هرگز یک مسئولیت کیفری برای اقدام به خودکشی در ایران وجود نداشته است. این مقاله درباره ی دلایل ادارک جرم بودن اقدام به خودکشی در ایران و پیامدهای آن، و راه های پرداختن به این مسائل بحث می کند. ما دریافتیم که دخالت پلیس در مراحل آغازین تحقیقات خودکشی این ادراک های عموم را تایید می کند که اقدام به خودکشی یک جرم قابل مجازات است و این امر ممکن است انگ خودکشی را تقویت کند. جرم انگاری اخیر همدستی در خودکشی به این ادراک انجامیده است چون عامه ی مردم ممکن است تفاوت میان همدستی در خودکشی و اقدام به خودکشی برایشان روشن نباشد. جرم انگاری خودکشی نه در قانون بلکه در اذهان باعث دلسردی گزارش دهی و رفتار یاری خواهی می شود و افرادی که نیاز به پشتیبانی و خدمات دارند را قربانی می کند. ما استدلال می کنیم که جرم زدایی فراتر از صرفاحذف بندهای حقوقی منسوخ شده از وضعیت حقوقی است، بلکه افزایش آگاهی عمومی درباره ی دلایل تحقیق پلیس درباره ی مرگ های مشکوک، آموزش حساسیت، و آموزش مقامات دولتی، سیاست گذاران، و پلیس درباره ی خودکشی و پیشگیری از آن را در بر می گیرد. این کنش ها و اقدامات برای رد کردن افسانه ی جرم انگاری اقدام به خودکشی در نپال مورد نیاز هستند. یافته های ما می تواند برای پژوهشگرانی که بر روی کاهش دادن انگ خودکشی و جرم زدایی از اقدام به خودکشی کار می کنند، اهمیت بیش تری داشته باشد.

Keywords:

گزارش کردن خودکشی , جرم انگاری خودکشی , جرم انگاری اقدام به خودکشی , همدستی در خودکشی , جنبه های فرهنگی و مذهبی خودکشی ,