ارزیابی تاثیر روایت درمانی مسیر شغلی بر ارتقاء تامل بر پروژه زندگی و حس پیوستگی دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاه حضرت معصومه(س)

هدف: هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر روایت درمانی مسیر شغلی بر ارتقاء تامل بر پروژه زندگی و حس پیوستگی در دانشجویان فارغ التحصیل دختر دانشگاه حضرت معصومه(س) بود. روش: طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان فارغ التحصیل در مقطع کارشناسی در طی سال های تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بودند. تعداد۳۰ نفر از فارغ التحصیلان داوطلب که نمره ای کمتر از نقطه برش در مقیاس تامل بر پروژه زندگی و مقیاس حس پیوستگی کسب کردند انتخاب و بر اساس نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام با ۱۵نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۹جلسه هفتگی( هر جلسه۹۰دقیقه ) روایت درمانی مسیرشغلی ککران (۱۹۹۷) را دریافت کردند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس تامل بر پروژه زندگی و مقیاس حس پیوستگی پیش از شروع مداخله و پس ازآن، از افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری ۲۳-SPSS و روش تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد روایت درمانی موجب افزایش تامل بر پروژه زندگی و حس پیوستگی می شود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که روایت درمانی مسیر شغلی می تواند به عنوان روش مداخله ای مناسب برای ایجاد حس طرحمندی در فارغ التحصیلان با محوریت تامل بر پروژه زندگی و حس پیوستگی به کار رود.

Keywords:

تامل بر پروژه زندگی , حس پیوستگی , مداخله , روایت درمانی , مسیرشغلی