آنیمیسم (Animism) (جاندار انگاری) در شعر سهراب
Publish place: The 4th National Conference on Innovation and Research in Persian culture, language and literature
Publish Year: 1402
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 527
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
ADCONF04_197
Index date: 11 July 2023
آنیمیسم (Animism) (جاندار انگاری) در شعر سهراب abstract
مقاله حاضر به بررسی تاثیر اندیشه آنیمیسم در اشعار سهراب سپهری میپردازد. سهراب شاعر ذوق است و احساس، شاعر عشق است و حیات، آنچه در اندیشه او ریشه تنیده، هنری است که با عناصر طبیعت و اندیشه های ماوراءطبیعی و نوعی گرایش عرفانی آمیخته است، این هنر و احساس زنده و مواج را در تار و پود شعر او میتوان حس کرد. سپهری شیفته و دلداده و دلسوخته ای است که عشق، نیاز درونی اوست و این شور، او را وادار میسازد که با دنیای بیرون خویش از طریق شناخت وعرفان رابطه ایجاد کند. احساس مواج و زنده شاعر در اثنای این ارتباط، روح تازهای را در کالبد دنیای بیرون میدمد. این نگاه تازه سهراب به دنیای پر رمز و راز بیرون، ریشه در اندیشه ای (آنیمیسم) دارد که حیات و سیلان بودن را در تار وپود همه موجودات میتند و همواره در حال زیست با این دنیای رمز ناگشوده است.
آنیمیسم (Animism) (جاندار انگاری) در شعر سهراب Keywords:
آنیمیسم (Animism) (جاندار انگاری) در شعر سهراب authors
روح اله نبی عبدالیوسفی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد سلامی، بوشهر، ایران