مقایسه کارایی کنه کش های شیمیایی با کنه کش های گیاهی دایابون، ماترین و تنداکسیر برای کنترل مراحل متحرک کنه تارتن دولکه ای توت فرنگی

کنه تارتن دولکه ای (Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae، آفتی مهم برای توت فرنگی می باشد. کنترل این آفتکه سبب کاهش کیفیت و کمیت میوه های توت فرنگی می شود، ضروری است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کارایی کنه کش های ماترین ۰/۶% SL (غلظت های ۱ و ۲ در هزار)، دایابون ۱۰% SL؛ (۸ در هزار)، بی فنازیت ۲۴% SC؛ (۰/۵ در هزار) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در شهر بهنمیر استان مازندران در شرایط مزرعه ای انجام شد. نمونه برداری از برگ های توت فرنگی قبل از سمپاشی و ۱، ۲، ۴، ۷ و ۱۴ روز بعد از سمپاشی انجام شد و تعداد مراحل فعال (پوره ها و بالغ) کنه شمارش گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین کنه کش های مورد مطالعه اختلاف معنی داری وجود داشت (P<۰/۰۵). براساس نتایج مقایسه میانگین، سایفلومتوفن با کارایی ۷۱/۲۳، ۹۲/۸۴، ۹۹/۶۲، ۹۹/۰۴ درصدی به ترتیب در ۱، ۲، ۴، ۷ و ۱۴ روز بعد از سمپاشی بیشترین تاثیر را در کاهش مراحل فعال کنه داشت. با توجه به نتایج بدست آمده در ۱۴ روز بعد از سمپاشی، ترکیبات اسپیرودیکلوفن، دایابون بی فنازیت، تنداکسیر، اسپیرومسیفن، ماترین با غلظت های ۲ و ۱ در هزار به ترتیب با ۹۶/۰۲، ۹۱/۳۸، ۸۷/۲۶، ۸۵/۶۲، ۸۵/۵۹، ۷۷/۵۲ و ۵۴/۲۳ درصد کارایی در رتبه های بعدی قرار گرفتند. مطالعه حاضر نشان داد که کنه کش های جدید و گیاهی کارایی بالایی در کنترلکنه تارتن دولکه ای در مزرعه توت فرنگی دارند و می توان از آن ها به عنوان جایگزین کنه کش های متداول به منظور کنترل جمعیتسوش های مقاوم استفاده نمود.

Keywords:

کنه تارتن دولکه ای , توت فرنگی , سایفلومتوفن , دایابون , کنترل