مقایسه میزان پروتئین و رشد و بقاء در A.franciscana تغذیه شده با پودر جلبک اسپیرولینا و جلبک دونالیلا در شرایط آزمایشگاهی

آرتمیا سخت پوست کوچکیست که به عنوان میگوی آب نمک شناخته می شود. این موجود دارای قابلیت های مختلفی از جمله رشد سریع و بقایبالا و ارزش غذایی بالا و تنوع تولید مثلی است . در سراسر دریاچه به دلیل وجود مواد مغذی بالا از جمله پروتئین، اسیدهای چرب، آمینواسید وآنتی اکسیدان و ویتامین ها یک نقش اساسی در زنجیره غذایی آب دارد و به طور گسترده در آبزی پروری به عنوان غذایی اولیه در پرورش لاروماهی های دریایی وسخت پوستان استفاده شده است . هدف این مطالعه بررسی اثر تغذیه با پودر جلبک اسپیرولینا در مقایسه با جلبک دونالیلادر میزان پروتئین و رشد و بقاء درآرتمیا فرانسیسکانا میباشد. سالها پیش روش استانداردی برای پرورش آرتمیا توسط جلبک زنده دونالیلا ونوع خاصی از مخمر معرفی شد که تاکنون مورد استفاده قرار میگرفت. با توجه به مشکلات تهیه و کشت غذای زنده برای پرورش آرتمیا دراینتحقیق سعی شده است تا با استفاده از پودر جلبک اسپیرولینا، روش ساده تر و موفق تری برای پرورش این موجود معرفی گردد. بدین منظورابتدا A.franciscana در شرایط آزمایشگاهی و با ترکیبی از پودر جلبک اسپیرولینا در مقایسه با جلبک دونالیلا و مخمر در ۲ تیمار جداگانهپرورش داده شد و نهایتا در آخر تیمارها مورد آنالیز پروتئین و رشد و بقاء قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان پروتئین و رشد و بقاء در تغذیهاین ارگانیسم با پودر جلبک اسپیرولینا تفاوت معنی داری نسبت به تغذیه با تیمار شاهد داشته است.

Keywords:

آرتمیا , اسپیرولینا , پروتئین , بقاء , رشد